Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Αγαπάω τις θάλασσες, τα μεγάλα καράβια
Που αργά διασχίζουνε του καιρού τις γραμμές
Δε φοβούνται τα κύματα ούτε τ΄ άγρια βράδια
Στο κορμί φυλακίζουνε ακριβές τους στιγμές
Όσα όμορφα ένιωσα γίναν ένα φορτίο
Που βαθιά με σημάδεψε σαν μια μοίρα κρυφή
Να μετράω τα λάθη μου στης ζωής το θρανίο
Που μικρός το ζωγράφιζα κι έχω μείνει παιδί
Αγαπάω τις θάλασσες, τα μεγάλα καράβια
Που αργά διασχίζουνε του καιρού τις γραμμές
Δε φοβούνται τα κύματα ούτε τ΄ άγρια βράδια
Στο κορμί φυλακίζουνε ακριβές τους στιγμές
Όσα όμορφα ένιωσα γίναν ένα φορτίο
Που βαθιά με σημάδεψε σαν μια μοίρα κρυφή
Να μετράω τα λάθη μου στης ζωής το θρανίο
Που μικρός το ζωγράφιζα κι έχω μείνει παιδί