Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Κόσμε ψάχνεις για στεφάνια που ΄ναι ακάνθινα
Και σημαίες στα παρτέρια τα ολάνθιστα
Θέλεις λόγους με πορείες και συνθήματα
Αφού σπείρεις τη διχόνοια και τα θύματα
Στις καινούριες φυλακές σας είμαι ελεύθερος
Είμαι πάντα τελευταίος κι όχι ο δεύτερος
Σαν αέρας που φυσάει στα ψηλώματα
Και δροσιά που ξεψυχάει στα φυλλώματα
Δεν κρατούν οι καταδίκες και τα μέτρα σας
Στις καρδιάς τις υποθήκες είν΄τα έργα σας
Η ψυχή μου φτερουγίζει μπρος στα σύρματα
Μοιάζει γλάρος που παλεύει με τα κύματα
Κόσμε ψάχνεις για στεφάνια που ΄ναι ακάνθινα
Και σημαίες στα παρτέρια τα ολάνθιστα
Θέλεις λόγους με πορείες και συνθήματα
Αφού σπείρεις τη διχόνοια και τα θύματα
Στις καινούριες φυλακές σας είμαι ελεύθερος
Είμαι πάντα τελευταίος κι όχι ο δεύτερος
Σαν αέρας που φυσάει στα ψηλώματα
Και δροσιά που ξεψυχάει στα φυλλώματα
Δεν κρατούν οι καταδίκες και τα μέτρα σας
Στις καρδιάς τις υποθήκες είν΄τα έργα σας
Η ψυχή μου φτερουγίζει μπρος στα σύρματα
Μοιάζει γλάρος που παλεύει με τα κύματα
Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν όντας επηρεασμένος υποσυνείδητα πάντα από ένα τραγούδι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου που με άγγιξε βαθιά και με αγγίζει μέχρι σήμερα. Τελευταία όμως συνειδητοποίησα ότι ίσως να αποτελεί και μια κάποιου είδους απάντηση σε ένα τραγούδι που έχει γράψει ο φίλος μου ο Νίκος Μάρκου. Είναι αυτά τα παράξενα παιχνίδια του μυαλού...
Το αφιερώνω λοιπόν με αγάπη στο: http://tragoudopoios.blogspot.com/
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου παρουσίας της σελίδας μου στο Facebook
Ευχαριστώ θερμά ! ! !
Νίκος Κ. Παπακώστας
Σαν της λίμνης τα νερά
Στίχοι - μουσική: Νίκος Μάρκου
Μπορείτε να βρείτε τον Ρόδινο Δρόμο και στο facebook:
 |
| Νίκος Παπακώστας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου