Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Πως πάει φίλε;
Βλέπεις; Είμαι ακόμα εδώ…
Στην ίδια δουλειά που με τρώει χρόνια.
Σαν σαράκι.
Στην ίδια πληκτική σχέση που δεν τολμώ να πω...
Έτσι απλά…
Φεύγω…
Στην ίδια πολύβουη και αφιλόξενη πόλη.
Με τους αδιάφορους ανθρώπους.
Στην ίδια ανυπόφορη γειτονιά.
Με τα πιτσιρίκια του διπλανού.
Να μου κομματιάζουν το μυαλό.
Κάθε βράδυ στις έντεκα.
Που τα βάζει με το ζόρι να κοιμηθούν.
Κι εγώ με τι κουράγιο Θεέ μου.
Πάνω στον υπολογιστή μερόνυχτα.
Να παλεύω να γράψω δυο τετράστιχα.
Που θα κατεβάσει πάλι απόψε.
Η αδυσώπητη από σκέψεις και όνειρα
Κούτρα μου…
.jpg)