Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Ώρες - ώρες βάζω τον εαυτό μου στη θέση σου.
Στη θέση ενός ανθρώπου που πεινά για τροφή,
λαχταρά για αγάπη, διψά για ζωή.
Μα δεν μπορώ να τα καταφέρω στο έπακρο.
Γιατί απλώς παραμένω ακόμα ένας κακομαθημένος μικροαστός.
Βουτηγμένος στη ρουτίνα και στις χίλιες συμβάσεις.
Δεν κατοικώ σε παλάτι χρυσοστόλιστο.
Μήτε σε μια παράγκα δίπλα στη θάλασσα.
Είμαι ο φόβος της λύπης, λίγο πριν να γνέψει με κατάφαση η χαρά,
το πιστό σκυλί του Οδυσσέα στο στερνό ταξίδι,
το χαμένο όνειρο ενός δρομέα αντοχής.
Είμαι του Καρούζου ο σκύλος των άστρων που γιορτάζω τη λάσπη,
το θαλασσινό τριφύλλι του Ελύτη σφηνωμένο σ΄ ένα βράχο.