Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Αγαπάω τις θάλασσες, τα μεγάλα καράβια
Που αργά διασχίζουνε του καιρού τις γραμμές
Δε φοβούνται τα κύματα ούτε τ΄ άγρια βράδια
Στο κορμί φυλακίζουνε ακριβές τους στιγμές
Όσα όμορφα ένιωσα γίναν ένα φορτίο
Που βαθιά με σημάδεψε σαν μια μοίρα κρυφή
Να μετράω τα λάθη μου στης ζωής το θρανίο
Που μικρός το ζωγράφιζα κι έχω μείνει παιδί
Αγαπάω τα χρώματα στων βουνών τις χαράδρες
Που κρυφά τρεμοπαίζουνε με του ήλιου το φως
Τα αθώα τα βλέμματα σαν μικρές χαραμάδες
Μιας ζωής που δεν έζησα κι όλο ψάχνω το πώς
Αγαπάω τις θάλασσες, τα μεγάλα καράβια
Που αργά διασχίζουνε του καιρού τις γραμμές
Δε φοβούνται τα κύματα ούτε τ΄ άγρια βράδια
Στο κορμί φυλακίζουνε ακριβές τους στιγμές
Όσα όμορφα ένιωσα γίναν ένα φορτίο
Που βαθιά με σημάδεψε σαν μια μοίρα κρυφή
Να μετράω τα λάθη μου στης ζωής το θρανίο
Που μικρός το ζωγράφιζα κι έχω μείνει παιδί
Αγαπάω τα χρώματα στων βουνών τις χαράδρες
Που κρυφά τρεμοπαίζουνε με του ήλιου το φως
Τα αθώα τα βλέμματα σαν μικρές χαραμάδες
Μιας ζωής που δεν έζησα κι όλο ψάχνω το πώς
Θεωρία και πράξη
Στίχοι - μουσική: Γιώργος Ζήκας
Τραγούδι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μπορείτε να βρείτε τον Ρόδινο Δρόμο και στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου