Τα μπλε σπιτάκια με τα άσπρα δωμάτια
Με τις ελιές που ισκιώνουν την αυλή
Και τις φτέρες να σκεπάζουν τα τοιχώματα
Μέρα με τη μέρα μου λείπουν όλο και περισσότερο
Στο σιωπηλό αυτό καλοκαίρι
Βλέπεις εκεί σκόρπισα τις πιο ανόθευτες στιγμές
Τα πιο ανέμελα απογεύματα
Γεμάτα παιχνίδι και σκιρτήματα
Καθώς ο έρωτας θέλησε από νωρίς
Να με υποβάλει στα φρικτά του βασανιστήρια
Τα συλλογίζομαι πότε-πότε…
Κάθε που με τυλίγει η νοσταλγία,
Η γλυκιά μελαγχολία της απουσίας,
Η αγωνία του παρόντος
Αναζητώ μέσα σ΄ αυτά ένα γέλιο,
Μια ζεστή κουβέντα,
Τις εικόνες που ξέχασα πίσω…
