Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Θα φυλακίσω στη λήθη ότι θέλω να αγνοήσω από πόνο ή χαρά
Έναν μαραμένο βασιλικό που δεν θέλω να βλέπω τα πρωινά
Ένα ανθισμένο λουλούδι με πεσμένα τα φύλλα
Τα μάτια σου…
Λήθη ή Λύπη;
Με ρωτάς…
Ένα καμένο χαρτί που παίξαμε άθελα μας
Σε μια βραδιά μέθης κάτω από το φεγγάρι του Λυκαβηττού
Σε μια βραδιά αφόρητης μοναξιάς
Κλεισμένοι σ΄ ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι
Τι πάθαν όλοι γύρο μας;
Γιατί τόση αμφισβήτηση;
Άραγε έγιναν οι ανθρώπινες σχέσεις μια κοινή σύμβαση;
Αρνούμαι να το πιστέψω…
Βάλε μου ένα φλιτζάνι καφέ μήπως και νυστάξω
Μα είναι δώδεκα το βράδυ;
Δεν πειράζει…
Θέλω να πάψω να σκέφτομαι
Ίσως έτσι μ΄ αρνηθεί κι η Θεά της έμπνευσης
Και δεν μου χαρίσει άλλο ένα θλιμμένο ποίημα
Ίσως έτσι σ΄ αγαπήσω ξανά
Μαζί και όλους τους φίλους που μ΄ αρνήθηκαν
Αύριο σκέφτομαι να προδώσω τη λήθη
Να καθαρίσω τα συρτάρια του μυαλού από τη σκόνη,
Απ΄ τις παλιές φωτογραφίες, απ΄ τους χαμένους ανθρώπους,
Τους προδομένους έρωτες, τις προδομένες φιλίες
Δεν θέλω άλλες συμβάσεις…
Ας έρθουν όλα απέναντι μου, είμαι έτοιμος επιτέλους
Να αναμετρηθώ μαζί τους, να μπω στα κυβικά τους
Ακόμα και να χάσω αν χρειαστεί
Που και που είναι καλό να χάνεις
Έχεις τουλάχιστον να παλεύεις για κάτι
Και σε κάτι να ελπίζεις…
Μήπως τελικά βουλιάζουμε στη λήθη
Ότι τρομάζουμε να δούμε κατάματα
Γιατί δεν αντέχουμε την αλήθεια;
Δε νύσταξες ακόμα με τόσο καφέ;
Βάλε μου ένα ποτήρι ουίσκι…
Νίκος Κ. Παπακώστας
*Στην Μάρθα..
Λήθη (2009)
Στίχοι - μουσική: Δημήτρης Ζερουδάκης
Μπορείτε να βρείτε τον Ρόδινο δρόμο και στο facebook:
https://www.facebook.com/rodinosdromos/
Μας ακούτε ζωντανά μέσα από τη σελίδα του Τραγουδοποιός.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου