Ένα τραγούδι έφτιαξα,
ξόρκι στη μοναξιά μου,
πέρασαν χρόνοι που 'φυγες
και λείπεις μακριά μου.
Ψάχνω για σένα στις πλαγιές,
στα έρημα εκκλησάκια
μες σε ρυάκια και σπηλιές,
στης Άνοιξης τ' ανθάκια.
Γλυκό κελάηδισμα 'γροικώ
πάντα καθώς νυχτώνει,
την ομορφιά σου τραγουδά
ένα μικρό αηδόνι.
Γυρνώ τις νύχτες δίχως φως,
ψάχνω πυγολαμπίδες,
ψαρεύω άστρα στις πηγές,
του φεγγαριού ρινίδες.
Ρωτώ για σένα τα πουλιά,
αν θα ξαναγυρίσεις,
δέντρα που τρίζουν μ' απαντούν,
ποτέ μη λησμονήσεις.
Γιατί τα μάτια αν χαθούν,
χάνεται κι η αγάπη,
κι ο ζωντανός ο χωρισμός,
του χάρου κάνει χάρη.
Νεράιδα είσαι μαγική,
στοιχειό του Παραδείσου,
μιας ανεμώνας άνθισμα,
στο λόφο της αβύσσου.
Μες στη δροσιά του πρωινού,
πάλι ψυχή μου γδύσου,
χόρεψε μόνη λαμπερή,
τον έρωτά μου ντύσου.
| Μουσική - Στίχοι: | Θεόφιλος Ματθαίου |
| Τραγούδι: | Θεόφιλος Ματθαίου |
| Δίσκος: | Χρέος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου