Ένα βραβείο για το Τραγουδοποιός.GR

Εδώ και καιρό έβλεπα να "περιφέρονται" κάτι βραβεία από blog σε άλλα blog, αλλά δεν έδινα πολύ σημασία.  Πραγματικά δεν περίμενα να έρθει κάποιο και σε μένα... και να που ήρθε, από την Xibalba, η οποία έχει το blog με τον τίτλο: "Χαοτική Μαγεία ΣυνΠαντική Τάξη"

Ομολογώ ότι προβληματίστηκα και αγχώθηκα για το τι πρέπει να κάνω! Κλέβοντας όμως χρόνο από την καθημερινότητα είδα πως γίνεται η παραλαβή του βραβείου και τι πρέπει να κάνω (έτσι νομίζω τουλάχιστον). Σ΄ ευχαριστώ πολύ Xibalba... 

Λοιπόν, η παρακάτω εικόνα είναι το βραβείο, το οποίο και έχω παραλάβει!

Σύμφωνα με το "διαδικαστικό" του συγκεκριμένου βραβείου, πρέπει να απαντήσω σε οχτώ ερωτήσεις και να δώσω κι εγώ με τη σειρά μου το βραβείο σε άλλα πέντε ιστολογία. Αυτό το δεύτερο μέρος του βραβείου δεν μπορώ να το υλοποιήσω... νομίζω ότι είναι δύσκολο να επιλέξω... Τις ερωτήσεις όμως τις απάντησα...
Διαβάστε παρακάτω τις απαντήσεις...

1. Το αγαπημένο μου φαγητό.

Μακαρόνια με κιμά! (της μαμάς μου όμως, όχι οποιαδήποτε...)

...και έχω και μια "αδυναμία" στο χοιρινό!

...και όταν μου σερβίρουν ψάρι, μετά θέλω και κάτι για φαΐ...!

2. Δεν μου αρέσει στους ανθρώπους.

Η αχαριστία... δεν μου αρέσει η αχαριστία... Υποφέρω... μου γυρνάει το μυαλό... Όχι μόνο όταν την βιώνω εγώ, αλλά και όταν μάθω ή δω να έχουν φερθεί σε κάποιον άλλο, που δεν του άξιζε με αχαριστία, είναι σαν να το ζω εγώ...

(έχω γράψει πρόσφατα και ένα τραγούδι με τον τίτλο "Αχαριστία", ελπίζω σύντομα να μπορέσω να το ηχογραφήσω... στο μαγαζί πάντως το έχουμε παίξει αρκετές φορές με τους Άμβυκες).

3. Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα...

Μου αρέσουν, οι άνθρωποι, με τους οποίους κάνω παρέα! Μου αρέσουν γι αυτό που είναι...

4. Με ηρεμεί...

Πάντα όταν δεν ήμουν καλά πήγαινα εκεί... σ' αυτό το μπαλκόνι... Αυτή η θέα...

Υ.Γ.

- Φέτος μετά από πέντε χρόνια κατάφερα να πάω για μια μέρα!!!

- Πλέον έτσι όπως έχουν γίνει οι ζωές μας το "με ηρεμεί" ακούγεται μακρινό...

"Ρε, τι μου θυμίζει αυτή η λέξη..."

5. Αγαπώ...

Δεν μπορεί να απαντηθεί η ερώτηση εύκολα... είναι υποκειμενική η έννοια της αγάπης...

Αν έπρεπε ν' απαντήσω με μια λέξη... Την Ελλάδα...
(μην μπερδεύεις την Ελλάδα με αυτούς που περιγράφω στο τραγούδι μου "Όλα τα γουρούνια")

6. Με νευριάζει...

Αυτό είναι λίγο ρευστό το θέμα... Μπορεί κατά καιρούς να νευριάζει κάποιος με διάφορα... 

Τώρα, τον τελευταίο καιρό (εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια δηλαδή...) έχω ξαναεκνευριστεί πολύ με την ΑΠΟΛΥΤΗ ταύτιση των θεμάτων στα "δελτία ειδήσεων"... Εγώ δηλαδή το συζητούσα εδώ και χρόνια, ότι κάπου, σε κάποιο γραφείο, κάθονται 2-3 τύποι και αποφασίζουν πιο θέμα "συμφέρει" να γίνει "είδηση"... τώρα, σήμερα, υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει γι αυτό;

7. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ (αντικείμενο)...

Το μπουζούκι μου! Κι όταν είναι να πάω κάπου, που δεν μπορώ να το πάρω έχω για αντ' αυτού τον τζουρά! ...ε, κι αν είναι δύσκολες οι συνθήκες υπάρχει κι ο "λυτρωτής" ο μπαγλαμάς που χωράει παντού!

8. Όταν ήμουν μικρός χάζευα...

Πάλι ήρθε η υποκειμενικότητα στην παρέα μας... Μικρός; Πόσο μικρός;

Θα θεωρήσω το πρώτο "στάδιο" μέχρι το δημοτικό... μεγάλωσα παίζοντας και τρέχοντας στις αλάνες, δεν υπήρχε "χρόνος" να χαζεύεις, μόνο παιχνίδι έξω..!!! Όχι μπροστά σε οθόνες και σε κλειστούς παιδότοπους...

Μετά, στο γυμνάσιο, άλλαξαν τα δεδομένα, έφυγα από τις αλάνες της Θεσσαλονίκης και βρέθηκα στον Σταθμό του Μονάχου. Εκεί πλέον χάζευα. Χάζευα συνέχεια τους ξένους τόπους, τους ξένους ανθρώπους και χάζευα οτιδήποτε μου θύμιζε την Ελλάδα. "Χάζευα" βιβλία, ταινίες, χάζευα τους μουσικούς στις Ελληνικές ταβέρνες, όταν οι συνομήλικοι μου έβγαιναν σε ντίσκο και Bar...