Στις 28 Ιουλίου 2010 ο Κλεομένης έθεσε ένα ερώτημα:
"Πολλές φορές σκέφτομαι το μπουζούκι και τη σχέση που θα έχω με αυτό μετά από χρόνια..."
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στις 19-01-2012 και ώρα 16:00, πολλά χιλιόμετρα μακριά...
Ξέρεις, σου τρώει την ψυχή
Κανείς όμως δεν σ' έψαξε...
σαν να μην ήσουνα ποτέ εκεί!
Κι όμως, ήσουν εκεί
ήσουν ο φίλος, ο γνωστός
άπειρες συζητήσεις!
Κανείς δεν πήρε για να δει
αν ζεις και αν υπάρχεις!
Κι όμως.
Ήσουν εκεί, στα μπαρ
μέχρι το πρωί
και στις ταβέρνες
και έπαιζες!
"Μπουζούκι μου διπλόχορδο
μπουζούκι μου καημένο!
Μονάχα εσύ παρηγορείς
κάθε φαρμακωμένο! "
Κάθε μέρα σε πληγώνω.
Κάθε μέρα που αδιαφορώ για σένα.
Κάθε μέρα που δεν σε πιάνω στα χέρια μου.
μου λείπεις...
μπουζούκι μου!
Έτσι είναι ο δρόμος της μουσικής Νίκο μου, ατέλειωτος έρωτας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη νέα χρονιά ας ψηλώσουν λίγο περισσότερο
τα όνειρα...
Χρόνια σου πολλά κι οτι αγαπάς να το αγαπάς δυνατότερα.
Έτσι είναι τα όνειρα Σάκη... ψηλώνουν, κι όταν αστάθμητοι παράγοντες τα χαμηλώνουν, μετά από λίγο ξαναψηλώνουν...δεν χάνονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απίστευτος αυτός ο δεσμός που γεννιέται. Σε κάνει άνθρωπο ευτυχισμένο, και όλες αυτές τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τα προβλήματα που καθημερινά μας επισκέπτονται, το οργανάκι μας τα αποτρέπει από το να κάνουνε την επίσκεψη τους "αρμένικη". Το λέω και το ξαναλέω, είναι μαγικό αυτό που καταφέρνει να κάνει η μουσική, να μας χαιδεύει απαλά να μας τραγουδάει σιγανά και να μας κοιμίζει, νοιώθοντας πλέον ήρεμοι στην αγκαλιά της. Καληνύχτα και καλές γιορτές σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές!
ΑπάντησηΔιαγραφή...και με πολλές πενιές!