Χρυσάφι και νερό

---

Έσύ που τύλιξες μικρός, το χρόνο με κουβάρια
κι η μύτη σου ζαχάρωσε, και έφτασε ψηλά
Τώρα στις μύτες περπατάς, και μόνος παίζεις ζάρια
μια ανάσα μόνο σου 'μεινε, μα εσύ δεν την κρατάς.

Έσυ που μόνος έσκαβες, το λάκκο σου με φτυάρια
τα χνώτα σου μυρίζανε, χρυσάφι και νερό
Τώρα παρέα κολυμπάς, μαζί με τ' άλλα ψάρια
και στο τηγάνι έπεσες, στο λάδι το καυτό.

Έσυ που από πάνω σου, ξεσκόνιζες τ' αστέρια

και με το ένα χέρι σου, κρατούσες τον Θεό
Τώρα μονάχος ξάπλωσες, επάνω στα μαχαίρια
και το τραγούδι άρχισες, με ένα ευχαριστώ.

Έσύ που δε σταμάτησες, να γλείφεις τα ξυράφια
και την καρδιά σου πέταγες, σαν πέτρα στο βυθό
Τώρα σα σκύλος σεργιανάς, στα ξένα τα χωράφια
και τα αυτιά σου κρέμασες, για λίγο φαγητό.
Έσυ που δεν φοβόσουνα, δαίμονες και φεγγάρια
τις νύχτες άρπαζες φωτιά, σα δέντρο δροσερό
Τώρα τα ρούχα σου πουλάς, και όλα τα δοξαριά
τα δάκρυα σου πέφτουνε, σα βράχια στον γκρεμό
Τα δάκρυα σου πέφτουνε, σα βράχια στον γκρεμό
τα δάκρυα σου πέφτουνε, σα βράχια στον γκρεμό
τα δάκρυα σου πέφτουνε, σα βράχια στον γκρεμό
τα δάκρυα σου πέφτουνε, χρυσάφι και νερό.

Στίχοι - Μουσική - Τραγούδι: Δημήτρης Κονταξής
Ηχογράφηση μόνο με μια κιθάρα.