Τα σπίτια που μεγάλωσα [Νίκος Παπακώστας - Ρόδινος δρόμος]

 Κείμενο: Νίκος Παπακώστας

---

Τα σπίτια που μεγάλωσα στη φαντασία μένουν

Γεμάτα τρυφερές στιγμές που πίσω επιστρέφουν

Παντού πολύχρωμες σκιές, σημάδια σ΄ άδειους τοίχους

Στο πάτωμα διαδρομές με αισθήματα και ήχους

Στο σώμα τους καρφώθηκε το φίλημα του χρόνου

Μα εκεί βαθιά στα μάτια μου δεν άλλαξαν καθόλου

Η ανάμνηση τους χάρισε των αστεριών τη θέα

Κι αν λίγο παραστράτησαν το κάναμε παρέα

 

Τα σπίτια που μεγάλωσα δικά μου ήταν ίχνη

Σαν λάβαρα υψώθηκαν εικόνες στην ομίχλη

Παλιές ζωές που άγιασαν στο μούδιασμα της μνήμης

Σεντόνια που τριφτήκανε στο κάστρο της Αλκμήνης

Αχ Ευρώπη... (Μάιος 2024)

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι... Μην αγχώνεστε, εκλογές είναι θα περάσουν... Και μετά θα συνεχίσουμε τις ζωούλες μας ήρεμα... Αφού όλοι υπέρ του Κυριάκου δουλεύουνε... Κούλα, μ΄ ακούς;;;

Στις προηγούμενες εκλογές σας έβαζα "τραγούδια προετοιμασίας", αλλά πήγανε χαμένα, δεν πιάσανε τόπο οι προσπάθειες... Τώρα που είναι Ευρωεκλογές και θα πάνε ακόμα λιγότεροι στις κάλπες, μόνο ένα τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό... Ίσως έπαιξε ρόλο και ότι μας δώσανε ...και πρωτάθλημα ...και κύπελο ...μέχρι και το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο...  Παλιό, αλλά διαχρονικό, από το μακρινό 1985. Τζιμάκος...

...μας τρελάναν στα πέναλτι και δεν έχουμε τέρμα...