Μαύρα φωτοστέφανα [Νίκος Παπακώστας - Ρόδινος δρόμος]

Κείμενο: Νίκος Παπακώστας

---

Είναι βαρύ στη Λάρισα απόψε το ταξίδι.

Είναι αργά τα σύννεφα να λύσουν το σχοινί.

Ποια δύναμη το θέλησε ν΄ αλλάξει το παιχνίδι.

Ποια μοίρα να επέλεξε το νήμα να κοπεί.

 

 

Γιώργο σε λέγαν ή Ζωή, Σοφία ή Μαρία.

Μάνα σε λέγαν του Χριστού πατέρα κι αδερφή.

Με δυο φτερά στους ώμους τους πουλιά στη δυστυχία.

Με μαύρα φωτοστέφανα πετάνε κι όπου βγει.

Ο καθένας για πάρτη του...

Έτσι είναι...

Όταν κάποιος αγωνίζεται

μόνο για τον επαγγελματικό του κλάδο...

 Μόνο για το κόμμα του...

Μόνο για τους δικούς του...

Αλλά δεν αγωνίστηκε όταν είχε την ευκαιρία...

Ωχ, μεγαλώσαν τα παιδιά... (Φεβρουάριος 2023)

Καλό μήνα σε όλους, εντός κι εκτός Ελλάδας! Ζούμε μεγάλες στιγμές λίγο πριν τις εκλογές, των οποίων το αποτέλεσμα το ξέρουμε από τώρα. Δυστυχώς δεν βλέπω πλέον τηλεόραση και δεν ξέρω αν τα βράδια θα χει στα "μεγάλα" κανάλια πολιτικές εκπομπές... Εκείνα τα πάνελ, στα οποία, αντικειμενικοί και δίκαιοι δημοσιογράφοι, βοηθάνε τους πολίτες να ενημερωθούν, ώστε να αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν στις εκλογές...

Όχι δεν το τερμάτισα, μπορώ και καλύτερα... Δεν θα το κάνω όμως, γιατί δεν με αντέχω ούτε κι εγώ... Μάλλον πρέπει να γράψω κι ένα τραγούδι για τους δημοσιογράφους. Νομίζω ότι τους έχω αδικήσει... Για σήμερα όμως θα συνεχίσουμε την προετοιμασία για τις εκλογές τραγουδώντας την μεγάλη και διαχρονική επιτυχία...

Όλα τα γουρούνια, την ίδια μούρη...*