Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Είν΄ η λάσπη και ο βούρκος για καιρό
Ένα σπορ που έχει γίνει εθνικό
Δεν αντέχω άλλο αυτό το σκηνικό
Και πως ν΄ απέχω
Μπαίνει η αγάπη σε μητρώο ποινικό
Μεσ΄ το χώμα εσύ στη φυλακή εγώ
Μας πετάνε απ΄ το πλοίο στο νερό
Τι να προσέχω
Τις ελπίδες και τα όνειρα πουλώ
Σε μια στάση που δεν είδα του μετρό
Σαν παιδί πάλι τ΄ αστέρια θα μετρώ
Για ν΄ ανασαίνω
.jpg)