Κείμενο: Νίκος Παπακώστας
Που να πηγαίνουν τόσα καράβια;
Πόσες κρύες θάλασσες ασθμαίνουν στην πρύμνη τους
Πόσα νωθρά δειλινά αγκομαχούν στην πλώρη τους
Προτού τα στεφανώσει ο ήλιος με τις δειλές του αχτίδες
Πριν να χαράξει τα νερά με τη λάμψη του γυαλιού
Και γίνει το πέρασμά τους ένα πέρασμα ανάλαφρο σαν του μελτεμιού
Που να πηγαίνουν τόσα καράβια;
Πόσες κρύες θάλασσες ασθμαίνουν στην πρύμνη τους
Πόσα νωθρά δειλινά αγκομαχούν στην πλώρη τους
Προτού τα στεφανώσει ο ήλιος με τις δειλές του αχτίδες
Πριν να χαράξει τα νερά με τη λάμψη του γυαλιού
Και γίνει το πέρασμά τους ένα πέρασμα ανάλαφρο σαν του μελτεμιού
Που να ταξιδεύουν τόσα καράβια;
Άλλοτε με λευκά πανιά
Κι άλλοτε κατράμι από τα δάκρυα και την αλμύρα
Νιώθεις σαν λιμάνι καρτερίας
Μια εμπασιά που δε γιόρτασε ποτέ της το γυρισμό
Θεέ μου που να πηγαίνουν τόσα καράβια;
Θαρρείς και νίκησαν το χρόνο
Κι ότι τους χάρισε δυο-τρεις αμυχές να τον θυμούνται
Είναι κι αυτή η μυρωδιά απ΄ το φρεσκοβαμμένο ξύλο
Ξέρεις τι πάει να πει
Καραβομαραγκός και τιμονιέρης πρώτος;
Ποιος θα το πίστευε να λαχταράς τόσο ένα σκαρί
Ένα άρμενο που πάλλεται στη βορά του ανέμου
Ποτέ δεν φεύγουν τα καράβια…
Μ΄ ακούς;
Μόνο επιστρέφουν…
Άλλοτε με λευκά πανιά
Κι άλλοτε κατράμι από τα δάκρυα και την αλμύρα
Νιώθεις σαν λιμάνι καρτερίας
Μια εμπασιά που δε γιόρτασε ποτέ της το γυρισμό
Θεέ μου που να πηγαίνουν τόσα καράβια;
Θαρρείς και νίκησαν το χρόνο
Κι ότι τους χάρισε δυο-τρεις αμυχές να τον θυμούνται
Είναι κι αυτή η μυρωδιά απ΄ το φρεσκοβαμμένο ξύλο
Ξέρεις τι πάει να πει
Καραβομαραγκός και τιμονιέρης πρώτος;
Ποιος θα το πίστευε να λαχταράς τόσο ένα σκαρί
Ένα άρμενο που πάλλεται στη βορά του ανέμου
Ποτέ δεν φεύγουν τα καράβια…
Μ΄ ακούς;
Μόνο επιστρέφουν…
Ένα πλοίο η Ρεββέκα
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Τραγούδι: Ανδρέας Καρακότας
Μπορείτε να βρείτε τον Ρόδινο Δρόμο και στο facebook:
 |
| Νίκος Παπακώστας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου