Αυτή η ιστορία ξεκίνησε την πρωταπριλιά... Σαν ψέμα...
Είδα μια ανακοίνωση του Γρηγόρη στο facebook, ότι ο Γιώργος Μιχαήλ θα εμφανιστεί την επομένη μαζί με τον Δημήτρη Βαβλιάρα σε ένα μαγαζί στην Κοζάνη!!!
Η προσγείωση όμως ήταν άμεση... είναι πρωταπριλιά...
Γράφω στο Γρηγόρη:
"Αν είναι πρωταπριλιάτικο, όταν θα σε συναντήσω (με τον Γρηγόρη δεν είχαμε γνωριστεί μέχρι εκείνη τη στιγμή από κοντά, μόνο μέσω διαδικτύου) θα πρέπει να κρυφτείς". Μου απάντησε ότι είναι αλήθεια και ότι σύντομα θα έχουμε και δισκογραφία...
"Αν είναι πρωταπριλιάτικο, όταν θα σε συναντήσω (με τον Γρηγόρη δεν είχαμε γνωριστεί μέχρι εκείνη τη στιγμή από κοντά, μόνο μέσω διαδικτύου) θα πρέπει να κρυφτείς". Μου απάντησε ότι είναι αλήθεια και ότι σύντομα θα έχουμε και δισκογραφία...
Εκείνη τη στιγμή το ήξερα είδη... Αύριο θα είμαι στην Κοζάνη!!! Ψιλοπέρασαν απ' το μυαλό μου κάτι περίεργες σκέψεις... "πότε θα ξεκινήσω", "πώς θα γυρίσω", "τι ώρα θα είμαι πίσω", "το πρωί δουλεύω" και άλλα τέτοια χαζά....
Την επόμενη μέρα το μεσημέρι παίρνω ένα μήνυμα από τον Βασίλη: "Είδα την ανακοίνωση για τον Μιχαήλ, σκέφτομαι μήπως...."
- Μην το σκέφτεσαι Βασίλη, το απόγευμα λίγο μετά τις έξι, αναχώρηση για Κοζάνη!
Στο δρόμο μας έπιασε και βροχή. Πολύ νερό... αστραπές, αέρας, κεραυνοί.... Εμείς φυσικά δεν δίναμε και πολύ σημασία. Με κουβεντούλα και τραγούδια φτάσαμε στην Κοζάνη! Ρωτήσαμε δυο-τρεις περαστικούς και βρήκαμε το Κα-Φε-Λα-Φαμ σχετικά γρήγορα!
Στο δρόμο για Κοζάνη...
Ομολογώ ότι είχα μεγάλη αγωνία και περιέργεια να δω τον Μιχαήλ μετά από δέκα χρόνια... Αλλά ήταν και η πρώτη φορά που θα έβλεπα από κοντά τον Δημήτρη Βαβλιάρα, με τον οποίο αν και μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο και μέσω διαδικτύου δεν είχαμε γνωριστεί μέχρι εκείνη τη μέρα. Πλησιάζοντας στο Κα-Φε-Λα-Φαμ βλέπουμε κόσμο μαζεμένο έξω (η βροχή φυσικά δεν είχε σταματήσει)...
- Τι έγινε ρε παιδιά γιατί είστε έξω;
- Άστα, δεν καπνίζουμε μέσα...(μόλις είχε ξανά-εφαρμοστεί ο νόμος για το κάπνισμα)
Τον Βαβλιάρα τον γνώρισα φυσικά αμέσως! Από δίπλα ήταν ο Γρηγόρης. Ήταν πολύ ωραίο το συναίσθημα να βλέπεις από κοντά ανθρώπους με τους οποίους η μόνη επαφή για χρόνια ήταν το διαδίκτυο... Ο Γρηγόρης ήταν από τους πρώτους που στείλανε e-mail στη σελίδα, το 2008, πολύ πριν τη δημιουργία του blog και του facebook... Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζί είδα τον Κοντορίκο!!! Καταπληκτική μορφή και απίστευτος άνθρωπος. Ο Κοντορίκος τραγουδάει στο δίσκο του Δημήτρη "Κοίτα μακριά" τέσσερα τραγούδια. Αργότερα, προς το τέλος της βραδιάς όταν τραγούδησε ζωντανά** η έκπληξη ήταν ακόμα μεγαλύτερη, υπέροχη φωνή!!!
Μετά από λίγο ήρθε κι ο Μιχαήλ... Ήταν ίδιος όπως τον είχα στο μυαλό μου! Τον χαιρέτησα και του είπα ποιος είμαι... Κατάλαβα ότι δεν ήθελε να μιλήσει, σαν να ήξερε τι θα του πω...
Σε λίγο μπήκαμε στο μαγαζί. Έκανε ο μαγαζάτορας έναν πρόλογο και άρχισαν τα παιδιά να παίζουνε! Ο Μιχαήλ μπήκε λίγο αργότερα και κάθισε δίπλα στους άλλους, χωρίς μπουζούκι στην αρχή. Μόνο άκουγε. Η βραδιά κυλούσε ωραία αν και σκεφτόμουν... "λες να μην τραγουδήσει ο Μιχαήλ;" Φυσικά σ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς όποιος ήθελε να καπνίσει έβγαινε έξω... Σ' ένα τέτοιο "διάλειμμα για τσιγάρο" μίλησα λίγο με τον Μιχαήλ, αλλά πάλι κατάλαβα ότι δεν ήθελε να πει πολλά πολλά. Στην ουσία ήταν σαν να μου έλεγε "πάνε μέσα, να πιω και γω την μπύρα μου..."
Κάποια στιγμή, αφού κι ο κόσμος το ζητούσε συνεχώς, ο Μιχαήλ έπιασε το μπουζούκι κι άρχισε...!!!
Ήταν φανερή η απουσία από την "ενεργό δράση"... Τα χέρια μουδιασμένα, η φωνή όμως ίδια!!! Όσο όμως περνούσε η ώρα, τόσο και περισσότερο άνοιγαν τα χέρια και η διάθεση!!! Έβλεπα τον Γιώργο να παίζει μουδιασμένα και σκεφτόμουν τη χρονιά που κυκλοφόρησε ο δίσκος "Της γης ο μουσαφίρης". Τι ωραία χρονιά! Έπαιζε μια φορά την βδομάδα με τους Παραλλάκτες στο ΑΜΑΡΕΙΟΝ και 3-4 φορές είχε παίξει στο ΕΝΤΕΧΝΟΝ... Βλέποντας, λοιπόν, τον Γιώργο ξανά στο πάλκο, η ελπίδα ότι θα ξανατραγουδήσει ζωντάνεψε!!!
Προς το τέλος της βραδιάς πήρε την κιθάρα ο Κοντορίκος και παίξανε μαζί με τον Μιχαήλ! ...και ενώ θεωρητικά η βραδιά είχε τελειώσει, οι δύο τους παίξανε αρκετή ώρα!!! Οι φίλοι τους από κάτω, μας είπαν με έκπληξη: "Αυτοί οι δύο έχουν τουλάχιστον είκοσι χρόνια να παίξουν μαζί..."
Η ώρα όμως είχε περάσει και κάποια στιγμή σταμάτησε η μουσική...
Καθίσαμε λίγο ακόμα με τα παιδιά! Ήταν όλοι τους υπέροχοι... Σαν να γνωριζόμασταν χρόνια!!!
Με έτρωγε όμως κάτι μέσα μου, δεν ήθελα να φύγω χωρίς να πω κάποια πράγματα στον Μιχαήλ. Ήθελα με κάποιο τρόπο να τον κάνω να σκεφτεί σοβαρά, το να ξανακαθίσει στο πάλκο... Τον είδα που καθόταν μόνος του για μια στιγμή και πήγα να τον χαιρετίσω. Του είπα δυο κουβέντες στα γρήγορα για το Τραγουδοποιός.Gr και πόσοι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια έχουν ακούσει τα τραγούδια του. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα λόγια μου...
- Από Θεσσαλονίκη ήρθατε σήμερα;
- Ναι, του λέω, και τώρα θα ξεκινήσουμε για την επιστροφή.
- Να προσέχετε στο δρόμο...
Πάνω στην κουβέντα του, είπα κάτι, μια σκέψη - ατάκα που έχω στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας του. Ξαφνικά σαν να ξεσούρωσε κατευθείαν... Άρχισε να μιλάει, με καθαρό λόγο, πολύ σοβαρός, όπως δεν τον είχα ξαναδεί... Μου είπε για αυτά που τον οδήγησαν να σταματήσει, όλα. Για μανατζαρέους, δισκογραφικές, μουσικάντηδες... Όσες σκέψεις είχα στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια επαληθεύτηκαν, όλες! Κατάλαβα ότι η απόφαση του να αποσυρθεί ήταν 100% συνειδητή!
- Κοίταξε, μου λέει, αυτά στα είπα και μην με ξαναρωτήσεις, δεν θα στα ξαναπώ. Εγώ δεν είμαι ούτε Κατίνα, ούτε μίζερος, γι αυτό δεν βγήκα να μιλήσω... και να προσέχετε στην επιστροφή!
Σε λίγο μπήκαμε στο μαγαζί. Έκανε ο μαγαζάτορας έναν πρόλογο και άρχισαν τα παιδιά να παίζουνε! Ο Μιχαήλ μπήκε λίγο αργότερα και κάθισε δίπλα στους άλλους, χωρίς μπουζούκι στην αρχή. Μόνο άκουγε. Η βραδιά κυλούσε ωραία αν και σκεφτόμουν... "λες να μην τραγουδήσει ο Μιχαήλ;" Φυσικά σ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς όποιος ήθελε να καπνίσει έβγαινε έξω... Σ' ένα τέτοιο "διάλειμμα για τσιγάρο" μίλησα λίγο με τον Μιχαήλ, αλλά πάλι κατάλαβα ότι δεν ήθελε να πει πολλά πολλά. Στην ουσία ήταν σαν να μου έλεγε "πάνε μέσα, να πιω και γω την μπύρα μου..."
Κάποια στιγμή, αφού κι ο κόσμος το ζητούσε συνεχώς, ο Μιχαήλ έπιασε το μπουζούκι κι άρχισε...!!!
Ήταν φανερή η απουσία από την "ενεργό δράση"... Τα χέρια μουδιασμένα, η φωνή όμως ίδια!!! Όσο όμως περνούσε η ώρα, τόσο και περισσότερο άνοιγαν τα χέρια και η διάθεση!!! Έβλεπα τον Γιώργο να παίζει μουδιασμένα και σκεφτόμουν τη χρονιά που κυκλοφόρησε ο δίσκος "Της γης ο μουσαφίρης". Τι ωραία χρονιά! Έπαιζε μια φορά την βδομάδα με τους Παραλλάκτες στο ΑΜΑΡΕΙΟΝ και 3-4 φορές είχε παίξει στο ΕΝΤΕΧΝΟΝ... Βλέποντας, λοιπόν, τον Γιώργο ξανά στο πάλκο, η ελπίδα ότι θα ξανατραγουδήσει ζωντάνεψε!!!
Προς το τέλος της βραδιάς πήρε την κιθάρα ο Κοντορίκος και παίξανε μαζί με τον Μιχαήλ! ...και ενώ θεωρητικά η βραδιά είχε τελειώσει, οι δύο τους παίξανε αρκετή ώρα!!! Οι φίλοι τους από κάτω, μας είπαν με έκπληξη: "Αυτοί οι δύο έχουν τουλάχιστον είκοσι χρόνια να παίξουν μαζί..."
Η ώρα όμως είχε περάσει και κάποια στιγμή σταμάτησε η μουσική...
Καθίσαμε λίγο ακόμα με τα παιδιά! Ήταν όλοι τους υπέροχοι... Σαν να γνωριζόμασταν χρόνια!!!
Με έτρωγε όμως κάτι μέσα μου, δεν ήθελα να φύγω χωρίς να πω κάποια πράγματα στον Μιχαήλ. Ήθελα με κάποιο τρόπο να τον κάνω να σκεφτεί σοβαρά, το να ξανακαθίσει στο πάλκο... Τον είδα που καθόταν μόνος του για μια στιγμή και πήγα να τον χαιρετίσω. Του είπα δυο κουβέντες στα γρήγορα για το Τραγουδοποιός.Gr και πόσοι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια έχουν ακούσει τα τραγούδια του. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα λόγια μου...
- Από Θεσσαλονίκη ήρθατε σήμερα;
- Ναι, του λέω, και τώρα θα ξεκινήσουμε για την επιστροφή.
- Να προσέχετε στο δρόμο...
Πάνω στην κουβέντα του, είπα κάτι, μια σκέψη - ατάκα που έχω στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας του. Ξαφνικά σαν να ξεσούρωσε κατευθείαν... Άρχισε να μιλάει, με καθαρό λόγο, πολύ σοβαρός, όπως δεν τον είχα ξαναδεί... Μου είπε για αυτά που τον οδήγησαν να σταματήσει, όλα. Για μανατζαρέους, δισκογραφικές, μουσικάντηδες... Όσες σκέψεις είχα στο μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια επαληθεύτηκαν, όλες! Κατάλαβα ότι η απόφαση του να αποσυρθεί ήταν 100% συνειδητή!
- Κοίταξε, μου λέει, αυτά στα είπα και μην με ξαναρωτήσεις, δεν θα στα ξαναπώ. Εγώ δεν είμαι ούτε Κατίνα, ούτε μίζερος, γι αυτό δεν βγήκα να μιλήσω... και να προσέχετε στην επιστροφή!
* Τον Βασίλη τον είχα γνωρίσει πριν λίγο καιρό στο μαγαζί που παίζαμε. Μετά από την "εκδρομή" στην Κοζάνη και αφού βρεθήκαμε αρκετές φορές, είναι πλέον και συνεργάτης εδώ στο τραγουδοποιός.GR...
** Πιστεύω ότι, μόνο όταν ακούσεις κάποιον να τραγουδάει από κοντά, μπορείς να βγάλεις "συμπεράσματα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου