Θυμάμαι συχνά εκείνο το πρώτο διήμερο του Θανασάκη στο ΕΝΤΕΧΝΟΝ!!! Είχα την τύχη να πίνω καφέ ένα μεσημέρι, όταν μπήκε ο Άκης με τις προσκλήσεις... (βασικά τότε ήμουν στο έντεχνο κάθε μέρα, αρά δεν ήταν και τόσο τύχη)
Πήρα φυσικά πρόσκληση και για τις δύο μέρες*... (κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα γινότανε και πόσος κόσμος θα ερχότανε...)
Κανείς δεν μου 'δινε σημασία... (και 'γω το έπαιζα ψόφιος κοριός).
Κατά τις έξι άρχισαν να βγάζουν έξω τον κόσμο για να ετοιμάσουν το μαγαζί. Γύρω στις οχτώ ήταν μαζεμένα απ' έξω μερικές εκατοντάδες άτομα και θέλανε πρόσκληση. Οι προσκλήσεις όμως είχαν τελειώσει.
Κάποια στιγμή με πήραν χαμπάρι, δεν θυμάμαι ποιος, νομίζω ο Άρης, ήρθε και κάτι μου είπε...
"που να βγω έξω", του λέω," θα με φάνε ζωντανό", κι έτσι έμεινα μέσα, σε ένα από τα καλύτερα μουσικά βράδια που έχω ζήσει!
Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω και το πρώτο Live στο ΕΝΤΕΧΝΟΝ με τη Λιζέτα, που κανείς δεν ξέρει πόσοι ήμασταν εκεί μέσα, ο ένας πάνω στον άλλο... και σε κάποιες στιγμές μπορεί να ήταν επάνω σου περισσότεροι από ένας!!!
* Τη δεύτερη μέρα πήγα κατά τις οχτώ! Μόλις πλησίασα στην είσοδο λέει ο Άρης χαμογελώντας ευγενικά
- "δεν έχει προσκλήσεις..."
- "Εγώ έχω", του λέω και του δείχνω την πρόσκληση.
- "μα καλά εσύ δεν ήσουν και χθες εδώ;"
Τον σταμάτησα πριν τελειώσει τη φράση του:
- "Σσσσσ, μη μιλάς, αν με πάρουν χαμπάρι ότι ήμουν και χθες μέσα θα με δείρουν..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου