Άλλο ένα τραγούδι...
...είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι!!!
Άλλο ένα τραγούδι σε στίχους του Νίκου Παπακώστα (Ρόδινος δρόμος). Τη μουσική έχει γράψει ο Γιώργος Τζιαφέττας..
Διαβάστε τους στίχους του τραγουδιού...
Ποιος θα το πίστευε λοιπόν το είκοσι
δύο
Να δούμε πόλεμο σε μια γωνιά της γης
Ποιος θα το πίστευε πως θα κοπεί στα
δυο
Το οικοδόμημα της άδικης ζωής
Οι ‘’ισχυροί’’ και πάλι τα χαρτιά
μοιράζουν
Ανθρώπους θέλουνε κομπάρσους τώρα πια
Ξέρουν μονάχα τους δειλούς να
εξουσιάζουν
Και να στερούν το γέλιο απ΄ τα μικρά
παιδιά
Θα τα πω όλα στον Θεό να ησυχάσω
Δεν είναι τίποτα πλασμένο αγγελικά
Ως και τ΄ αδέρφια μου κοντεύω να τα
χάσω
Κι η ιστορία μαύρος κύκλος τελικά
Θα τα πω όλα στον Θεό δεν πάει άλλο
Εδώ οι όλμοι μου τρυπήσανε τ΄ αυτιά
Τον κόσμο αυτόν που ονειρεύτηκα
μεγάλο
Έγιν΄ επάνω μου πληγή στα σωθικά
Δεν έχω όμορφα απόψε να θυμάμαι
Τους αιμοπότες δεν αγάπησε κανείς
Οι εφιάλτες επιστρέφουν και φοβάμαι
Πως θα ΄ναι αύριο η μέρα της ντροπής
Με μια ελιά και την σημαία της
ειρήνης
Θα προχωράω σαν τρελός στις γειτονιές
Είν΄ η αγάπη ένα σύμβολο γαλήνης
Που δεν τρομάζουνε οι τόσες τουφεκιές
Μπορείτε να διαβάστε κείμενα και στίχους του Νίκου Παπακώστα από τον Ρόδινο δρόμο ΕΔΩ στο Τραγουδοποιός.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου